استخراج مؤلفه های روان درمانگری وجودی از اندیشه جلال الدین محمد مولوی

پژوهش حاضر به‌منظور استخراج مؤلفه‌های درمان وجودی مبتنی‌بر ادبیات عرفانی، به‌ویژه آثار جلال‌الدین محمد مولوی ارائه شده است. طرح تحقیق در چارچوب مطالعات کیفی، در زمره طرح‌های مفهومی و یا نظری و با استفاده از روش استنتاج تحلیلی به انجام رسید. نتایج علاوه‌بر استخراج چارچوب معنایی جهت درمان‌های روان، شامل مؤلفه‌های زیر می‌باشد: 1) اکتشاف انواع غفلت؛ 2) اکتشاف جهان‌بینی شخصی؛  3) بررسی ترس‌آگاهی، اضطراب، نومیدی و وابسته‌های هستی‌شناختی آن؛ 4) توجه به سطوح آگاهی، محتوای رؤیاها و خیال‌پردازی‌ها؛ 5) تبیین رنج حیات؛ 6) آزادی انتخاب و مسئولیت فردی؛ 7) بررسی مسائل درمانی در متن زندگی. همچنین براساس چارچوب معنایی استخراج‌شده می‌توان گفت انگیزه اساسی در انسان، اراده ربط نامتناهی است. چارچوب موردنظر مدعی این اندیشه است که گسست در وجه ربطی خاص می‌تواند ازجمله علل اساسی اختلالات روان باشد؛ لذا پیشرفت در شکل‌دهی مجدد آن منجر به کاهش اختلالات می‌گردد. این نتایج می‌تواند با توجه به اهمیت درمان‌های وجودی و خلأ هستی‌شناختی موجود در این حوزه، راهگشای مناسبی جهت ورود معانی ملهم از ادبیات دینی به فضای درمان روان باشد.